همدلی تعریف

همدلی یک مفهوم گسترده ای است که به رفتار های بیرونی فرد و تعاملات آن با محیط بیرون باز میگردد. همدلی انواع مختلفی دارد که در آن رویکرد های مختلفی نسبت به شرایط به کار گرفته میشود و فرد سعی میکند که از هر یک از روش هایی که تشخیص می دهد بهتر است به همدلی بپردازد تا شاید بتواند کمی از مشغله ها و دردهای طرف مقابل بکاهد. به این توانایی که بتوانیم بدون قضاوت و جهت گیری به سخم و دغدغه های افراد گوش کنیم همدلی می گویند گاهی افراد همدلی را با ترحم اشتباه میگیرند.

در ترحم قضاوت وجود دارد و امکان ملامت فرد به عنوان یک والد وجود دارد ولی در همدلی باید سعی کرد که از همه اینها دوری کنیم و با آغوش باز و بدون ملامت به حرف های فرد گوش فرا دهیم. همدلی یک رفتاری است که باید با تمرین آن را به دست بیاوریم که بتوانیم هم برای خود و هم اطرافیانمان مفید باشیم امروز ما در سایت روانکده قصد داریم که به تعریف همدلی بپردازیم که یکی از انواع همدلی است و میتوان گفت که یکی از تاثیرگذارترین انها نیز است. اگر شما هم به دنبال تقویت روحیه همدلی هستید با ما در ادامه مطلب همراه باشید. قطعا برای شما مفید خواهد بود

تعاریف مختلف همدلی:

• از دریچه چشم مخاطب به مسئله نگاه کردن.
• خودمان را جای طرف مقابل بگذاریم.
• همان گونه که او حس میکند، حس کنیم.
• به یک درک مشترک رسیدن.
• فراگیری نحوه درک احساسات دیگران.
• درک زندگی دیگران، حتی زمانی که در آن شرایط قرار نداریم.

همدلی با همدردی چه تفاوتی دارد؟

به گفته هاجز و مایرز ، «همدلی اغلب به معنای درک تجربه شخص دیگر از طریق تصور کردن خود در موقعیت آن شخص دیگر تعریف می‌شود: فرد تجربه دیگری را به گونه‌ای درک می‌کند که انگار توسط خود او تجربه می‌شود، اما تمایز بین خود و دیگری حفظ می‌شود. در مقابل، همدردی شامل تجربه تحت تأثیر قرار گرفتن یا واکنش هماهنگ با شخص دیگر است.

بیشتر بخوانید: کمالگرایی منفی

عوامل زیادی وجود دارد که می تواند بر رشد همدلی تأثیر بگذارد. برخی از این عوامل عبارتند از: ژنتیک، خلق و خو، سبک فرزندپروری و پیشینه فرهنگی. کودکانی که در محیط‌های پاسخ‌گوی عاطفی و حمایت‌کننده بزرگ می‌شوند، مهارت‌های همدلی قوی‌تری را توسعه می‌دهند، در حالی که کودکانی که بی‌توجهی یا بدرفتاری را تجربه می‌کنند ممکن است برای ایجاد همدلی تلاش کنند.

انواع همدلی

انواع مختلفی از همدلی وجود دارد که در روانشناسی شناسایی شده است. این شامل:
همدلی عاطفی: این توانایی به اشتراک گذاشتن و پاسخ دادن به احساسات دیگران است. این شامل تجربه احساسات مشابه با شخص دیگر است.
همدلی شناختی: این توانایی درک و درک دیدگاه و احساسات دیگران است. این شامل توانایی تصور اینکه شخص دیگری ممکن است چه احساسی داشته باشد را شامل می شود.
همدلی دلسوزانه: این توانایی پاسخگویی با مهربانی، مراقبت و توجه به رفاه دیگران است. این شامل تمایل به کاهش رنج دیگران است.
همدلی زیباشناختی: توانایی درک و پاسخگویی به احساسات و تجربیات دیگران از طریق هنر، موسیقی و ادبیات است.

اهمیت همدلی

همدلی جزء ضروری تعاملات اجتماعی است. این به ما اجازه می دهد تا با دیگران در سطح عمیق تری ارتباط برقرار کنیم، نیازها و احساسات آنها را درک کنیم و به درستی پاسخ دهیم. همدلی به ویژه در روابط بین فردی مهم است، جایی که به ایجاد اعتماد، صمیمیت و درک متقابل کمک می کند.
همدلی همچنین نقش مهمی در سلامت روان و رفاه دارد. افرادی که همدل هستند، شبکه های حمایت اجتماعی قوی تر، مهارت های مقابله ای بهتر و انعطاف پذیری عاطفی بیشتری دارند. همدلی می تواند به کاهش احساس تنهایی، افسردگی و اضطراب کمک کند.
علاوه بر این، همدلی برای ارتباط موثر ضروری است. این به ما امکان می دهد دیدگاه دیگران را درک کرده و از آنها قدردانی کنیم، به شیوه ای حساس و محترمانه ارتباط برقرار کنیم و تعارضات را به شیوه ای سازنده حل کنیم.

همدلی جزء حیاتی تعامل و روابط انسانی است. این شامل توانایی درک و به اشتراک گذاشتن احساسات، افکار و تجربیات یک فرد دیگر است. همدلی به افراد این امکان را می دهد که با دیگران در سطحی عمیق و معنادار ارتباط برقرار کنند، روابط مثبت را تقویت کرده و ارتباطات را تقویت می کنند.
در هسته خود، همدلی شامل سطحی از هوش هیجانی است که توانایی تشخیص و درک احساسات خود و دیگران است. این مستلزم ظرفیت شناسایی با دیدگاه شخص دیگر و نگریستن به جهان از دیدگاه آنها است. همدلی به افراد این امکان را می دهد که از خود بیرون بروند و تصور کنند که بودن به جای دیگران چگونه است.
همدلی اغلب به دو نوع تقسیم می شود: همدلی شناختی و همدلی عاطفی. همدلی شناختی به توانایی درک عواطف و دیدگاه فرد دیگر اشاره دارد. این شامل شناخت و شناسایی احساساتی است که شخص دیگری تجربه می کند، بدون اینکه لزوماً خود همان احساسات را احساس کند. از سوی دیگر، همدلی عاطفی به توانایی به اشتراک گذاشتن و تجربه احساسات شخص دیگر اشاره دارد. این نه تنها شامل درک احساسات شخص دیگر می شود، بلکه خود شخص نیز این احساسات را احساس می کند.
همدلی جزء حیاتی رشد اجتماعی و عاطفی است و پرورش این مهارت در کودکان از سنین پایین بسیار مهم است. تحقیقات نشان داده است که همدلی قابل آموزش و یادگیری است و کودکانی که همدلی بیشتری دارند، شادتر، موفق تر و بهتر می توانند روابط مثبتی با دیگران برقرار کنند.
راه‌های مختلفی برای پرورش همدلی در کودکان وجود دارد، از جمله تشویق آن‌ها به تفکر درباره احساسات و دیدگاه‌های دیگران، تشویق آن‌ها به ابراز احساسات خود و الگوبرداری از همدلی از طریق رفتار خود. کودکانی که در محیطی بزرگ می‌شوند که در آن همدلی مورد توجه و تشویق قرار می‌گیرد، به احتمال زیاد مهارت‌های همدلی قوی‌تری پیدا می‌کنند.