اختلال شخصیت خودشیفته، یا نارسایی شخصیتی نارسایی گرایانه ، یکی از اختلالات شخصیتی است که در آن فرد به طرز مفرطی خود را برتر و ویژه می داند و در برخورد با دیگران احساساتی ناهماهنگ دارد. این افراد در طولانی مدت به ندرت توانایی برقراری روابط سالم و پایدار با دیگران را دارند و ممکن است به سختی به تجربیات و نظرات دیگران پاسخ دهند. در ادامه با روانکده همراه باشید.
درمان اختلال شخصیت خودشیفته
با توجه به اینکه اختلال شخصیت خودشیفته یک اختلال جدی و پیچیده است، درمان آن نیز به مشکل برخورد می کند. درمان این اختلال شامل روش های مختلفی مانند روان درمانی، درمان دارویی و درمان‌های مکمل است. در ادامه به بررسی هر یک از این روش‌ها می پردازیم با ما همراه باشید :
- روان درمانی : درمان اختلال شخصیت خودشیفته با روان درمانی بسیار مفید است. این روش‌ها عموماً شامل روش هایی مانند روش شناختی رفتاری، روش درمان شخصیتی و روش درمان گروهی است. با استفاده از این روش‌ها، فرد برای شناسایی رفتارهای خودشیفته ای که در زندگی خود دارد، آموزش داده می شود و راه‌هایی برای کاهش آنها پیدا می کند.
- درمان دارویی : در برخی موارد، درمان دارویی می تواند مفید باشد. داروهای مختلفی مانند ضدافسردگی، ضداضطراب و ضدروان پریشی ممکن است درمان اختلال شخصیت خودشیفته را تسهیل کنند. اما باید توجه داشت که درمان دارویی تنها به تنهایی برای درمان این اختلال کافی نیست و بهتر است در کنار روش‌های دیگر نیز استفاده شود.
یکی دیگر از ویژگی‌های شخصیت خودشیفته، توجه ناپذیری به خود است. افرادی که این نوع اختلال شخصیتی دارند، تمایل دارند که به خودشان واکنش دهند و در برابر دیگران بی توجه باشند. آنها عموماً به نوعی برتری و برتری طلبی در خودشان باور دارند و انتظار دارند دیگران نیز آنها را برتر بدانند. بنابراین، به طور طبیعی، این افراد به دوستان و همکاران خود برتری می‌دهند و به دنبال تحسین و تمجید هستند.
اختلال شخصیت خودشیفته معمولاً با داروهای ضدافسردگی و روان درمانی درمان میشود. هدف درمان این اختلال، بهبود روابط اجتماعی و کاهش خودشیفتگی و برتری طلبی است. درمان این اختلال می تواند طولانی مدت باشد و نیاز به صبر و تمرکز دارد.
در کل، اختلال شخصیت خودشیفته یک اختلال شخصیتی جدی است که می تواند تأثیرات شدیدی بر روی زندگی فردی و اجتماعی فرد داشته باشد. در صورتی که به خودهایی که دچار این اختلال هستند، برخورد داشتید، ممکن است بهتر باشد که روش‌های مختلف برای برقراری رابطه با آنها را بشناسید و با توجه به وضعیت فردی آنها، بهترین راه حل را انتخاب کنید.
برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه با اختلال اسکیزویید چیست ؟ کلیک کنید .
اختلال شخصیت خودشیفته و روابط بین فردی ، چگونه با این اختلال برخورد کنیم؟
اختلال شخصیت خودشیفته می تواند باعث مشکلاتی در روابط بین فردی شود، زیرا افرادی که این اختلال را دارند، تمایل دارند تا با تمرکز بر خودشان و بی توجهی به نیازهای دیگران، روابط خود را به خطر بیندازند. بنابراین، برای برخورد با این اختلال در روابط بین فردی، می توانید به روش‌های زیر رجوع کنید:
- درک عمیقی از اختلال : شناخت و درک عمیقی از این اختلال می‌تواند به شما در فهمیدن رفتارهای فردی که این اختلال را دارد، کمک کند. با فهمیدن نیازها و انتظارات آن ها، می توانید با این فرد در ارتباط بودن و ایجاد روابط سالم تر کمک کنید.
- مراقب باشید که بیش از حد تحت تأثیر قرار نگیرید : فردی که این اختلال را دارد، می تواند با نمایش توانایی‌های خودش، شما را به خودش جذب کند. بنابراین، شما باید به خودتان یادآوری کنید که بیش از حد به این فرد وابسته نشوید و به نیازهای واقعی خودتان هم توجه کنید.
- تعیین مرزهای سالم : برای داشتن روابط سالم با فردی که این اختلال را دارد، باید مرزهای سالم و معقولی برای خودتان تعیین کنید و در این مرزها با فردی که این اختلال را دارد، رابطه داشته باشید.
اختلال شخصیت خودشیفته و عواقب آن برای روابط شغلی و اجتماعی
اختلال شخصیت خودشیفته می تواند عواقب جدی برای روابط شغلی و اجتماعی فرد داشته باشد. به دلیل نوع شخصیتی که دارند، افرادی با اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است مشکلاتی در ارتباط با دیگران داشته باشند که به شدت تأثیر منفی بر زندگی شغلی و اجتماعی آنها دارد.
بیشتر بخوانید:
تفکر انتقادی چیست؟
اختلال شخصیت خودشیفته معمولاً با هویت بلند پروازی و خودبزرگ بینی همراه است. این افراد ممکن است اعتقاد داشته باشند که برتری خاصی نسبت به دیگران دارند و باید به آنها احترام گذاشته شود. به همین دلیل، آنها ممکن است در محیط کاری به دیگران بی‌احترامی کنند و نتوانند در کار گروهی به خوبی عمل کنند.
در مواقعی که این افراد به موقعیت‌های پایین تر از موقعیت خودشان برچسب زده می‌شوند، ممکن است از انجام وظایف ساده و کارهای جزئی صرف نظر کنند، زیرا احساس می کنند که این کارها به شخصیت آنها نمی پردازد.
همچنین، در محیط کاری، افرادی با اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است مشکلاتی در برقراری روابط متقابل داشته باشند. آنها ممکن است به دیگران اجازه ندهند که صدای خود را برای ابراز نظر بالا ببرند یا برای پیشنهاد راه حل‌هایی برای بهبود کارها، آرای خود را بیان کنند. این موضوع می‌تواند منجر به افزایش فشار روانی برای کارکنان دیگر شود .
در روابط شغلی، فردی با اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است به دلیل پیشرفت خودمحوری و عدم توجه به نیازهای دیگران، در کار چالش‌هایی را ایجاد کند. آنها ممکن است به عنوان همکاران غیرقابل اطمینان، بی مسئولیت و بی‌اعتماد شناخته شوند. همچنین، در برخی موارد ممکن است به دلیل اعتقاد به اینکه فقط خودشان می‌توانند بهترین کار را انجام دهند، همکاران خود را به چالش بکشانند و احساس برتری کنند.
برای داشتن اطلاعات بیشتر در رابطه با اختلال یادگیری چیست؟ کلیک کنید .
در روابط اجتماعی، فردی با اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است به دلیل تمرکز بر خودش و نیاز به تأییدیه و تحسین دیگران، در فرایند برقراری و حفظ روابط اجتماعی مشکل داشته باشد. آنها ممکن است به دلیل اینکه فقط به نیازهای خود توجه دارند، دوستان و آشنایان خود را از دست دهند و در نتیجه احساس تنهایی کنند. همچنین، برای اطمینان از برتری خود، ممکن است به افراد دیگر احساس حسادت کنند و برای تأیید خود، به شکایت از دیگران و یا توهین به آنها روی بیاورند.
کلام اخر
با توجه به اینکه اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است تأثیرات منفی و شدیدی بر روابط فردی داشته باشد، برای رفع آن بهتر است از روش‌های درمانی مانند مشاوره و روان درمانی استفاده کرد. همچنین، برای افزایش اطلاعات و آگاهی در این زمینه، می‌توانید از کتب و منابع مربوط به اختلالات شخصیتی استفاده کنید .
دیدگاهتان را بنویسید