در سال‌های اخیر، مطالعات متعددی در مورد موضوعات مختلف و گرایش‌های رفتاری انجام شده است. در حالی که دانشگاهیان فرضیه خود را بر اساس دانش علمی قرار می دهند و آن را با دغدغه های دانشگاهی ارزیابی می کنند، رسانه ها از پرخاشگری به عنوان موضوعی آسان برای سرگرمی استفاده می کنند.پرخاشگری پدیده مهمی است که می تواند صدمات قابل توجهی ایجاد کند. انواع مختلفی از پرخاشگری وجود دارد، اما درست مانند اختلالات شخصیت، “پرخاشگری انتخابی”، تقریباً یک چیز دیگر را توصیف می کند. این یک نوع رفتار قابل درک است که اغلب در افرادی رخ می دهد که از برخی تمایلات ناشی از تربیت آنها رنج می برند.
امروز در سایت روانکده قصد داریم به این موضوع مهم بپردازیم.
پرخاشگری دوران کودکی به عنوان یک رفتار معمول در موقعیت های روزمره تجربه می شود. می آید و می رود و اغلب منجر به ضررهایی می شود که با آن ها رابطه برقرار کرده ایم یا نکرده ایم. که ممکن است علت آن ممکن است ناشی از نوروبیولوژی باشد.
درمان پرخاشگری
ما می توانیم از عوامل مختلفی برای یافتن درمان مناسب برای پرخاشگری استفاده کنیم. درمان شناختی رفتاری و هومیوپاتی گزینه های معمول خواهند بود. اما در برخی موارد استفاده از داروهای ضدافسردگی که داروهایی هستند که معمولاً برای بیماری‌های روانی نیز تجویز می‌شوند، می‌تواند مؤثرتر باشد، اما امروزه در بیشتر موارد نادیده گرفته می‌شود، زیرا داروهای ژنریک کامل و بدون عوارض جانبی وجود ندارد که بتواند فرد درگیر را در وضعیتی آرام کند.
بیشتر بخوانید:
انواع اهمال کاری
در بزرگ شدن، بیشتر غرایز طبیعی ما می تواند به پرخاشگری کمک کند. این غرایز شامل «غرور» و منیت ما هستند. اینها در همه افراد به یک اندازه قوی نیستند. آنها می توانند شما را به سمت قلدری یا پرخاشگری سوق دهند و همچنین اغلب “غرور” شما را افزایش دهند. بنابراین، ما باید بر ارائه دستورالعمل هایی در مورد نحوه برخورد با پرخاشگری تمرکز کنیم.
پرخاشگری رفتاری است که در بین انسان و حیوان رایج است. اغلب به عنوان عمل یا رفتاری تعریف می شود که هدف آن آسیب رساندن یا آسیب رساندن به شخص یا حیوان دیگری است. پرخاشگری می تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از خشونت فیزیکی گرفته تا توهین کلامی، و می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. در این مقاله به بررسی برخی از رایج ترین علل پرخاشگری می پردازیم.
عوامل بیولوژیکی
یکی از مهم ترین علل پرخاشگری، عوامل بیولوژیکی است. محققان دریافته‌اند که بخش‌های خاصی از مغز وجود دارد که با پرخاشگری مرتبط هستند، مانند آمیگدال و قشر جلوی مغز. وقتی این نواحی آسیب دیده باشند یا به درستی کار نکنند، می تواند منجر به افزایش پرخاشگری شود.
عدم تعادل هورمونی نیز می تواند به پرخاشگری کمک کند. تستوسترون هورمونی است که با پرخاشگری مرتبط است و سطوح بالاتر تستوسترون با افزایش پرخاشگری در مردان و زنان مرتبط است. به طور مشابه، سطوح پایین سروتونین، یک انتقال دهنده عصبی که خلق و خو را تنظیم می کند، با افزایش پرخاشگری مرتبط است.
فاکتورهای محیطی
عامل اصلی دیگر پرخاشگری عوامل محیطی است. تحقیقات نشان داده است افرادی که در محیط‌های خشونت‌آمیز یا توهین‌آمیز بزرگ می‌شوند، احتمال بیشتری دارد که در آینده رفتار پرخاشگرانه از خود نشان دهند. قرار گرفتن در معرض خشونت در رسانه ها مانند فیلم ها، تلویزیون و بازی های ویدیویی نیز با افزایش پرخاشگری مرتبط است.
رویدادهای استرس زا زندگی نیز می توانند به پرخاشگری کمک کنند. هنگامی که افراد استرس قابل توجهی را تجربه می کنند، مانند مشکلات مالی یا از دست دادن یکی از عزیزان، ممکن است تحریک پذیرتر و سریع تر خشمگین شوند که منجر به رفتار پرخاشگرانه شود.
دیدگاهتان را بنویسید