انواع رویکرد های بازی درمانی

بازی درمانی یعنی استفاده از بازی برای تقویت رشد اجتماعی، عاطفی یا شناختی کودک، نوجوان یا بزرگسال و تسهیل رشد شخصی تعریف می شود. این یک سبک مشاوره درگیر است که با استفاده از بازی ها و فعالیت های تعاملی بر رابطه تأثیر می گذارد. دو رویکرد متفاوتی که این روزها مرسوم هستند، بازی Pre K و اکولوژیک هستند.اکثر درمانگران بازی درمانی واقعی از جمله درمان‌های «sic fiks» و «crisis phonics» را برای بزرگسالانی که دارای مهارت‌های شناختی هستند مناسب می‌دانند.

زی درمانی نوعی تکنیک درمانی است که از مفهوم بازی برای مقابله با مشکلات روحی و روانی مراجعان خود استفاده می کند. برای تنظیم یک فرآیند، باید انواع بازی درمانی را که می توان در این کار به کار برد، مزایا، معایب آن و بازی درمانی را بدانیم. ما امروز در سایت علیرضا نیک نام قصد داریم که به این تکنیک های بازی درمانی بپردازیم و روش کار آنهارا بصورت جاکع برای شما شرح بدهیم. اگر شماهم قصد استفاده از این روش هارا دارید و دوست دارید که درباره ان اطلاعات کسب کنید با ما در ادامه همراه باشید.

انتشار مطالعات جدید برای بررسی مزایای بازی درمانی ادامه دارد. اگرچه مدت زیادی است که وجود داشته و برای مزایای بالینی آن مورد ارزیابی قرار گرفته است، اما تحقیقات جدیدی در حال ظهور است که می تواند از این تکنیک ها استفاده کند. بازی درمانی نوعی روان درمانی است که در آن مراجعان با مشاوران آموزش دیده به فعالیت ها و بازی های خلاقانه می پردازند تا مسائل ذهنی و عاطفی خود را در یک محیط صمیمی کشف کنند.

بازی درمانی یکی از راه‌های مقابله با احساسات آنطور که برخی افراد انتظار دارند نیست. در واقع، بر روی قرار دادن کودکان با مشکلات ذهنی و عاطفی در موقعیتی لذت بخش تمرکز می کند تا به آنها کمک کند تا رفتار خود را بهبود بخشند و همچنین مشکلات خود را حل کنند.

بیشتر بخوانید: با افراد خسیس چگونه باید رفتار کرد؟

بازی درمانی شکلی از مشاوره است که از بازی به عنوان وسیله ای برای ارتباط بین درمانگر و کودک استفاده می کند. این یک رویکرد موثر برای کودکانی است که ممکن است توانایی زبان یا شناختی برای ابراز احساسات یا انتقال تجربیات خود در یک محیط گفتار درمانی سنتی نداشته باشند. بازی درمانی به کودکان اجازه می دهد تا خود را از طریق بازی بیان کنند، که نسبت به اشکال سنتی درمان می تواند کمتر ترسناک و جذاب تر باشد.
انواع مختلفی از رویکردهای بازی درمانی وجود دارد که هر کدام مجموعه ای از تکنیک ها و استراتژی های خاص خود را دارند.

بازی درمانی کودک محور (CCPT)

بازی درمانی کودک محور (CCPT) یک رویکرد غیر رهنمودی است که در آن درمانگر فضای امن و قابل قبولی را برای بازی آزادانه کودک ایجاد می کند. درمانگر به عنوان یک تسهیل کننده عمل می کند و به کودک اجازه می دهد تا بازی را رهبری کند و خود را به شیوه خود بیان کند. درمانگر ممکن است در مورد آنچه در بازی کودک می بیند مشاهدات یا تأمل کند، اما رفتار کودک را تفسیر یا تحلیل نمی کند.
هدف CCPT کمک به کودک در ایجاد حس خودمختاری و اعتماد به نفس در حین بررسی احساسات و تجربیات اوست. این رویکرد اغلب برای کودکان کوچکتر یا کسانی که در برقراری ارتباط کلامی مشکل دارند استفاده می شود.
بازی درمانی شناختی-رفتاری (CBPT)
بازی درمانی شناختی-رفتاری (CBPT) یک رویکرد دستوری است که عناصر درمان شناختی-رفتاری (CBT) را در بازی درمانی گنجانده است. CBPT بر شناسایی و تغییر الگوهای فکری و رفتارهای منفی در کودکان تمرکز دارد.

بازی درمانی یک مداخله درمانی است که از بازی به عنوان راهی برای کمک به کودکان برای انتقال احساسات، افکار و تجربیات خود استفاده می کند. نشان داده شده است که این یک درمان موثر برای طیف گسترده ای از مسائل عاطفی و رفتاری در کودکان، از جمله اضطراب، افسردگی، تروما و ADHD است.
انواع مختلفی از رویکردهای بازی درمانی وجود دارد که هر کدام تکنیک ها و زیربنای نظری منحصر به فرد خود را دارند. در این مقاله، رایج‌ترین روش‌های بازی درمانی و ویژگی‌های کلیدی آن‌ها را بررسی می‌کنیم.
بازی درمانی کودک محور بازی درمانی کودک محور (CCPT) یکی از محبوب ترین و پرکاربردترین اشکال بازی درمانی است. این رویکرد مبتنی بر این باور است که کودکان یک انگیزه ذاتی برای بهبود و رشد دارند و بازی زبان طبیعی کودکان است. در CCPT، درمانگر یک محیط امن و حمایتی ایجاد می کند که در آن کودک آزاد است تا به کاوش، ابراز وجود و بازی به روشی غیر رهنمودی بپردازد.
نقش درمانگر این است که به عنوان شاهد بازی کودک عمل کند، در صورت لزوم حمایت و تایید کند، اما نه هدایت بازی کودک یا ارائه راه حل. درمانگر از گوش دادن تأملی، همدلی و توجه مثبت بی قید و شرط برای ایجاد یک رابطه درمانی قوی با کودک استفاده می کند.
بازی درمانی شناختی-رفتاری بازی درمانی شناختی-رفتاری (CBPT) نوعی بازی درمانی است که تکنیک های شناختی-رفتاری را با بازی درمانی ترکیب می کند. این رویکرد مبتنی بر این باور است که طرز تفکر کودکان بر رفتار آنها تأثیر می گذارد و با تغییر افکار، کودکان می توانند رفتار خود را تغییر دهند.
CBPT از بازی برای کمک به کودکان کمک می کند تا افکار و رفتارهای منفی را شناسایی کرده و به چالش بکشند و روش های مثبت و سازگارانه تری برای تفکر و رفتار ایجاد کنند. درمانگر ممکن است از بازی ها، نقش آفرینی، قصه گویی و سایر فعالیت های بازی برای کمک به کودک در تمرین مهارت ها و رفتارهای جدید استفاده کند.