سم زدایی بدن از مواد مخدر در خانه

4 یک نظر

1. نادر کریمی 6 شهریور 1401 با 6:00 ب.ظ پاسخ

   سلام وقتتون بخیر
   برای کنکور ارشد روانشناسی کتاب جامع ارشد روانشناسی بالینی مدرسان شریف بهتره یا کتاب جامع ارشد روانشناسی بالینی انتشار آراه؟ کدوم رو مطالعه کنم؟

2. علی محمد مهدوی 26 شهریور 1401 با 9:00 ق.ظ پاسخ

   خیل ممنونم از مقاله خوبتون با خوندن این مقاله دقیقا متوجه تفاوت هوش و استعداد شدم افراد باهوش، هوش و تفاوت های فردی زیادی با دیگران دارند.

3. یدالله مدنی 28 مهر 1401 با 11:00 ب.ظ پاسخ

   من شنیده بودم گفتن اورژانس اجتماعی مشاوره در رابطه با اختلال هویت جنسی دارن ولی من یکبار تماس گرفتم بهم گفتند که مشاوره در رابطه با این موضوع نداریم
   پس چطور میگن که هست؟

4. گمنام 14 آذر 1401 با 12:21 ق.ظ پاسخ

   سه روش متداول ترک اعتیاد وجود دارد : 1- ترک اعتیاد با قطع سریع مصرف مواد مخدر بدون استفاده از دارو 2- ترک اعتیاد با قطع سریع مصرف مخدر و استفاده از دارو 3- ترک
   اعتیاد به روش سنتی با کاهش تدریجی مصرف مواد مخدر .

   1- در روش اول ، بیمار به یک باره مصرف مواد را قطع می کند بدون آنکه دارو یا
   ترکیبی را جایگزین مصرف مواد بکند . به این روش ترک ؛ سقوط آزاد ؛ یا ترک یابوئی
   گفته می شود . از این جهت آن را ترک یابوئی می گویند که در واقع تحمل عوارض و درد های ناشی از قطع سریع مواد به حدی است که قدرت و توان حیوانی چون یابو را طلب می کند اما بهتر است که به جای این اصطلاح نامانوس ، از واژه ترک سقوط آزاد استفاده شود .
   در روش ترک سقوط آزاد به علت قطع مصرف مواد ، مرحله عکس العمل های آشکار که 1 تا 2 هفته طول می کشد بسیار سخت و طاقت فرسا خواهد بود اما نشدنی نیست و کسانی هستند که این عوارض را تحمل می کنند . بزرگترین عیب این روش اینست که یک شوک مخرب جسمی و روحی به بیمار وارد می گردد .
   سیستم های تولید مواد شبه افیونی در بدن ، حدود ده ماه زمان نیاز دارند تا باز
   سازی شوند لذا پس از گذرا نسختی های دو هفته اول ، مشکلات بی خوابی – افسردگی – کم حوصلگی – گریه کردن – کند ذهنی فراموشی تنبلی – عدم میل به زندگی و غیره در بیماران وجود داشته و طی این م دت شخص قادر به کار کردن نیست و یا راندمان کاری مساعدی ندارد . حتی تجویز می کنن دکه در این در این دوره ده ماهه شخص را بیشتر تنها بگذارندو تختخوابش را جدا کنند .در این مدت به علت عدم تعادل جسمی و روانی ، بیمار نباید تصمیمات سرنوشت ساز بگیرد .

   شوک مخربی که در این روش به بیمار وارد می شود ، سبب می گردد که بعضی از قسمت های تولید کننده مواد شبه افیونی بدن چه بسا تا آخر عمر هیچ وقت فعال نشود . این مطلب به تائید پروفسور آرتور گایتون رسیده و در عمل ما هم به این تجربه رسیده ایم که بین کسانی که با روش سقوط آزاد ترک کرده اند درصد کمی به مرحله تعادل پایدار می رسند و اکثراً دچار عدم تعادل در دراز مدت هستند و یا به تیک های عصبی دچار می شوند .
   2- روش دیگرترک “ شبه سقوط آزاد “ است . بدین ترتیب که پس از قطع فوری مصرف مواد و در طول یک هفته اول ، برای کاهش عوارض و دردهای بیمار از دارو استفاده می شود . این همان روش رایج بین العملی منجمله در ایران و همچنین اگهی های ترک اعتیاد است . به دلیل نادیده گرفتن زمان ده ماه بازسازی سیستم های تولید مواد شبه افیونی در بدن این روش فرق چندانی با روش سقوط آزاد و عوارض حاصل از آن ندارد . مثال علمی آن اینست که در روش روش سقوط آزاد شخص از بالای ساختمان ده طبقه به پائین می پرد ولی در شبه سقوط آزاد کمی تخفیف داده و ازیکی دو طبقه پائین تر سقوط می کند .
   3- روش بعدی ترک اعتیاد ، کاهش تدریجی مصرف مواد است که به آن “ ترک سنتی “ گفته می شود و از زمان های قدیم تاکنون مرسوم بوده است . در ترک سنتی ، هر روز مقداری از مصرف مواد مخدر کم می شود تا بتدریج به صفر برسد . مثلاً مقداری تریاک یا شیره را در ظرف آبی حل کرده و سپس به جای مصرف مواد ، روزانه چند پیمانه مشخص از این شربت می خورند و به جای مقدار خورده شده آب می ریزند تا شربت رقیق تر شود .
   اگر مقدار مواد مخدر در شربت اولیه طوری انتخاب که ظرف حدود 15 روز مصرف مواد مخدر به صفر برسد در واقع مشابه ترک سقوط آزاد خواهد بود ولی اگر با حجم و مقدار بیشتر شربت عمل کنند به طوری که بیش از 40 روز طول بکشد در این صورت نتیجه بهتری عاید شده و عوارض کمتری به جای می گذارد . عده بسیاری ازبیماران معتاد ، از روش ترک سنتی و کاهش تدریجی مصرف مواد استفاده کرده و نتیجه گرفته اند .
   از روش ترک سنتی برای ترک اعتیاد به هروئین نیز می توان استفاده کرد مشروط بر آن که بیمار به مدت 24 الی 48 ساعت از مواد مخدر استفاده نکرده و عوارض خماری آنرا تحمل کند و بعد به جای مصرف هروئین ، از تریاک یا آب شیره استفاده کرده و به تدریج میزان مصرف را کاه داده و به صفر برساند . سنگین ترین عمل و مصرف بالای هروئین ، پس از 48 ساعت از قطع مصرف مواد با نیم گرم تریاک یا شیره قابل جبران است و البته 3 تا 4 روز طول می کشد ت ا بدن بیمار با تغییر نوع مواد خودرا تطبیق دهد و معمولاً‌پس از یک هفته ، اوضاع عادی می گردد .
   هر یک از روش های ترک سه گانه دارای محاسن و معایبی است . به عنوان مثال روش ترک سقوط آزاد برای کسانی که در ابتدای راه اعتیاد هستند و به طور تفریحی و تفننی از مواد مخدر استفاده می کنند و هنوز سیستم تولید کننده مواد شبه افیونی بدن آنان از کار نیفتاده است خوب جواب می دهد و چه بسا بهترین روش باشد ، اما همین روش برای آن دسته بیماران معتاد حرفه ای که سالیان متمادی به مصرف مواد مخدر با دوز بالا مشغول هستند نه تنها موثر نیست بلکه اغلب عوارض شدید و غیر قابل جبرانی به جای خواهد گذاشت . بعلاوه برای بیمارانی که به کار دائم اشتغال دارند ، استفاده از روش سقوط آزاد میسر نیست چون تا ده ماه نمی توانند کار مثبتی انجام دهند .

   و یا در روش شبه سقوط آزاد ، اگر چه مصرف دارو سبب کاهش عوارض عکس العمل های آشکار در بیمار خواهد شد لیکن همین ترکیبات داروئی بعضاً خطرناک تر از خود مواد مخدر می باشند و دسته ای از آنها بسیار اعتیاد آور هستند . مثال واضح آن هروئین است . این ماده مخدر به عنوان دارو برای درمان اعتیاد اختراع و تولید شد اما در عمل خود به اعتیاد خطر ناک تری بدل گردید و یا انواع و اقسام قرص های آرام بخش و مسکن وهمچنین قرص های روان گردان و توهم زا که خود سرانه مصرف می گردد ، باعث رواج اعتیاد به قرص در بین بیماران و بخصوص جوانان شده است .
   در اینجا به مسئولان ، دست اندکاران ، خانواده ها و مصرف کنندگان این قبیل قرص ها
   هشدار می دهیم که عوارض مخرب این قرص ها بدون مجوز پزشک حاذق ، از هر نوع ماده مخدر دیگری بدتروشدیدتراست .بسیاری از عوارض جانبی آنها تا آخر عمر باقی خواهد ماند و ضایعاتی در مصرف کنندگان این قرص ها با دوز و تعداد بالا مشاهده می شود که حتی از نظر ژنتیکی گریبانگیر فرزندان آنان نیز خواهد شد .وجه اشتراک روش های مرسوم ترک اعتیاد در نادیده گرفتن سیستم های مولد شبه افیونی در بدن انسان و ازکار افتادگی این سیستم ها در اثر اعتیاد است و همین کم توجهی سبب شده تا این روش ها جواب مناسب وقابل قبولی برای ترک اعتیاد ندهد و بسیاری از بیماران معتاد که با این روش ها قصد ترک داشته اند ، بعد از مدتی بار دیگر اعتیاد مجدد پیدا کنند . این روش ابداعی روشی بلند مدت است که بنام روش ترک تدریجی – پله ای یا جهشی نام گذاری شده که برای خنثی کردن عوارض عکس العمل های آشکار و پنهان ، از درمان داروئی یا خود مواد مخدر استفاده می شود و اصولاً اینکه بیمار مصرف یک نوع ماده مخدر را قطع کند و برای جبران عوارض آن از یکسری دارو استفاده کند که هر کدام عوارض جدا گانه ای دارند از منطق بدور است . بهترین دارو برای کاهش عوارض ترک هر ماده مخدری ، خود آن ماده مخدر است !
   همانطور که قبلاً گفته شد این روش حاصل چند سال مطالعه و تحقیق راجع به روش های ترک اعتیاد مرسوم و بررسی عوارض آنها روی بیماران معتاد است . . اگر در تشریح این روش استفاده از دارو مجاز دانسته شده است منظور داروهای استاندارد تائید شده توسط سازمان بهداشت جهانی ترک اعتیاد است نه دارو هائی نظیر آرام بخش ها ، خواب آو رها ، ضد افسردگی ها ، ضد اسهال ها یا داروهای فشار خون .
   این قبیل داروها برای بیماری های خاص در انسان غیر معتاد ساخته شده و در جایگاه
   خود و تجویز پزشک حاذق می توانند کاربرد مناسب و منطقی داشته باشند ولی اگر از این دارو ها به جای داروی اصلی ترک اعتیاد استفاده شود، همانگونه که به تجربه و در عمل دیدیم ومی بینیم ، بیمار کمتر موفق به ترک اعتیاد می شود و در بازگشت به اعتیاد ، به دلیل آِشنا بودن به اثرات و خواص این دارو ها ، از آنها به عنوان تشدید کننده اثر مواد مخدر یا جایگزین مخدر اصلی ( به دلیل ارزانی و فراوانی ) استفاده می کند .

   امروزه با بیماران معتادی سرو کار داریم که روزی تا 200 عدد و بیشتر از این قرص ها
   به همراه مواد مخدرمصرف می کنند . چنین حرکتی در باور هیچ انسان فهیمی نمی گنجد اما متاسفانه نه تنها واقعیت دارد بلکه نسبناً نیز شایع است . مصرف قرص در این بیماران بر مبنای تعددا نیست بلکه در روز 10 تا 15 بسته ده یا بیست تائی قرص می خورند . عوارض مصرف و حتی عوارض قطع مصرف این قرص ها چندین برابر خطرناک تر از هروئین و تریاک است و انشاء الله در مقاله ای جداگانه ای به بررسی عوارض این قرص ها وروش های ترک آن ها خواهیم پرداخت .

   مصرف کنندگان بعضی از انواع قرص ها دچار اغتشاشات شعور می شوند و درک درستی از زمان و مکان ندارند و رفتارها و واکنش های آنان قابل پیش بینی نیست . موارد زنده ای از این بیماران پیش روی ماست که اطاق پذیرائی را با توالت منزل اشتباه می گیرند و تشخیص حد اقل معیار های اخلاقی را از دست می دهند.ممکن است بدون لباس در انظار ظاهر شوند و یا بجای باز کردن درهای شیشه ای ،باسر داخل شیشه بروند.وضع چنین معتادانی آنچنان وخیم است که معتادان آخر خطی هروئینی از آنان واهمه داشته و حذر می کنند .آنچه در قسمت روش های شناخته شده ترک اعتیاد گفته شد ، تنها راه های منحصر به فرد نیست و امروزه شاهد ابتکارات فراوان دیگری هستیم ، یکی از این ابتکارات اینست که بیمار را سه روز بیهوش کرده و در طی این مدت به اصطلاح سم زدائی می کنند و می گو یند دیگر مشکلات جسمی معتاد تمام شده یا آنکه شنیده می شود در کشور های دیگر با جراحی مغز و دستکاری در آن درصدد علاج اعتیاد هستند ! خلاصه معتاد بیچاره موش آزمایشگاهی کسانی شده است که داعیه ترک او را دارند . حتی اگر این روش های ترک اعتیاد منجر به نابودی یا نقص دائمی در وی شود . واقعاً که جای تاسف است .

   نکته دیگر ، اشاره به یک اشتباه عمومی است که در مورد معتادان می شود . اغلب افراد در جامعه تصور می کنندکه بیماران معتاد ،مواد مخدر مصرف می کنند تا نشئه شوند و به عالم هپروت بروند . این مطلب شاید تا حدودی در بدو شروع به اعتیاد صادق باشد اما در ادامه وضع فرق می کند . یک معتاد حرفه ای مواد مصرف می کند تا به حالت نرمال و طبیعی برگردد و اگر مصرف نکند دچار عدم تعادل خواهد شد .
   اینجاست که آموزش و نگرش صحیح نسبت به جامعه معتادان سبب خواهد شد تا باورها و القائات غلط ، با مفاهیم منطقی و علمی جایگزین گردد .
   روش پیشنهادی برای ترک اعتیاد روش طولانی مدت است و با حد اقل ضایعات جسمی و روانی ، بیمار معتاد را به سمت ترک دائمی اعتیاد هدایت می کند به طوری که در انتها ی پله ها ، خود بیمار عجله در دوره ترک دارد و نوعی زدگی نسبت به مواد مخدر پیدا می کند . در این روش چنانچه بیمار به مصرف چند نوع ماده مخدر منجمله مصرف قرص اعتیاد داشته باشد ، ابتدا لازم است ظرف مدت یک هفته تا 60 روز ( متناسب با نوع قرص یا مواد مصرفی ) مصرف چند نوع ماده مخدر را به مصرف یک نوع و ترجیحاً به تریاک تبدیل کند و سپس متوسط مصرف روزانه به مقداری که بیمار حالت متعادل و نرمال داشته باشد ، تعیین گردد .
   پس از مشخص شدن نیاز به مصرف روزانه ، در اولین پله یک پنجم (20% ) این مصرف را کاهش داده و برای مدت سه هفته متوالی با همین مقدار ادامه می دهد . مثلاً اگر
   متوسط مصرف روزانه 5 گرم بوده است ، برای مدت سه هفته 4 گرم مواد مصرف می کند . در اتمام سه هفته اول ، مصرف فعلی را یک چهارم (25%) کم کرده و به سه گرم درروز می رساند و دوباره 21 روز ادامه می دهد و به عبارت دیگر مصرف روزانه خودرا 4 قسمت کرده و یک قسمت را کنار گذاشته وفقط سه قسمت را مصرف می کند و مجدداً در سه هفته دوم یک چهارم دیگر کم می کند وبه 25/2 گرم در روز تقلیل می دهد . پله ها را همینطور ادامه داده و در پله شانزدهم ، مصرف روزانه بیمار به 1% مقدار اولیه ( 50 میلی گرم ) خواهد رسید . خلاصه این مطالب در یک جمله چنین است : پله اول 20% کاهش و بقیه پله ها با 25% کاهش مواد نسبت به مصرف پله قبلی و سه هفته فاصله زمانی بین پله ها .
   همزمان با کاهش مصرف روزانه ، عداد دفعات مصرف نیز بایدکم شود و حتی الامکان به یک بار در روز تقلیل یابد . با این روش ظرف حدود ده ماه بیمار بدون تحمل عوارض
   جسمی ناراحت کننده می تواند به راحتی اعتیاد خود را کنار بگذارد و ضمناً در این
   مدت بیمار امکان می یابد تا جهان بینی و نگرش خود را نسبت به مواد مخدر تغییر دهید . در خلال مدت ترک اعتیاد ، سیستم تولید مواد شبه افیونی بدن به تدریج بیدار و فعال می شود و در انتهای دوره معمولاً بیش از 90 % هورمون های مخدر طبیعی توسط بدن تولید شده و بیمار می تواند نظیر افراد سالم به زندگی عادی و بدون اعتیاد ادامه دهد .

   مقدار کاهش مصرف مواد در پله اول و دوم نه تنها برای همه بیماران قابل تحمل است
   بلکه هیچ عوارض سوئی در بر نداشته و در مقابل اثرات مثبت شگرفی دارد . به عنوان
   مثال یبوست های بیمار کمتر شده و وضع مزاجی بهتری پیدا می کند . رنگ و روی او باز و شاداب ، خوابش درست و فکرش بیدار می شود و از همه مهمتر اعتماد به نفسش بیشتر و قوی تر می گردد چون می بیندکه مصرفش را کم کرده ولی اثر منفی روی او نگذاشته است و کلی خوشحال و امیدوار می شود که بالاخره می تواند اعتیاد را ترک کند .

   نکته مهم در این روش اینست که در طی مدت ترک اعتیاد ، نفس بیمار از مواد مخدر سیر می شود و شخص به آرامی می آموزد که اولاً به مواد مخدر به چشم یکد اروی شفابخش نگاه کند و در ثانی با وجودی که اختیار در مصرف مواد دارد فقط به اندازه تعیین شده مصرف کند نه بیشتر .

   اگر بیمار تمایل داشته باشد می تواند به جای مواد مخدر از داروهای استاندارد
   سازمان بهداشت جهانی استفاده کند . در اینصورت رعایت پله های کاهش مصرف نیز
   ضروریست و نباید در کوتاه مدت مصرف را به صفر برساند . اما باید توجه داشت که
   بهترین دارو برای ترک اعتیاد هر مخدری ، خود همان ماده مخدر است و در مورد اعتیاد
   به هروئین چون این ماده از مرفین تریاک ساخته می شود لذا تریاک که حاوی 3 تا 23 % در صد مرفین است می تواند به خوبی جایگزین داروئی هروئین گردد .

   جدول درصد مصرف روزانه تریاک نسبت به مقدار مصرف متوسط اولیه به شرح زیر خواهد بود :
   شماره پله درصد مصرف اولیه

   1————- 8

   2 ————- 6

   3 ————- 5/4

   4 4————- /3

   5 5————- /2

   6————- 9/1

   7 ————- 4/1

   8————- 1

   9————- 8

   10 ————- 6

   11————- 4.5

   12 ————- 3.4

   13 ————- 2.5

   14 ————- 1.9

   ————- 15 1.4

   16 ————- 1

   پیشنهاد:

   چناچه صنایع داروئی تریاک را بدون نا خالصی های مرسوم فعلی و صورت قرص یا سایر اشکال داروئی عرضه کنند ، استفاده از روش ترک تدریجی – پله بسیار سهل و آسان تر خواهد شد .
   با مراجعه و شناسائی معتادان و تعیین نیاز روزانه آنان در مراجع معتمد و ذیصلاح و
   استفاده از سیستم توزیع که مبتنی بر جدول زمان بندی ترک دریجی و پله ای باشد ،
   اکثر بیماران معتاد ظرف مدت کمتر از یکسال از دام اعتیاد رها خواهند شد . این حرکت
   اصلاً تشابهی با سیستم توزیع تریاک کوپنی در رژیم گذشته ندارد زیرا قبلاً کوپن
   تریاک برای مادام العمر به معتادان داده می شد ولی در این سیستم بدریج و فقط برای مصرف ده ماهه آن هم به صورت مصرف نزولی و رو به کاهش داده خواهد شد . در مجموع به هر بیمار معتاد تنها معادل 60 تا70 روز مصرف روزانه فعلی سهمیه تریاک داده می شود نه مادام العمر .
   بر مبنای محاسبات انجام شده اگر یکبیمار معتاد فرضاً معادل روزی 5 گرم تریاک از
   مواد مخدر استفاده می کند ، در انتهای دوره 315روزه تریاک تدریجی – پله ای تنها
   333 گرم تریاک به عنوان دارو مصرف کرده است که معادل مصرف 66 روز فعلی اوست در
   حالی که مصرف در روز ، از 945 گرم به 200 گرم در کل دوره تقلیل خواهد یافت . برای
   اعتیاد های سبک تر با متوسط روز ( تقریباً 50 میلی گرم در روز ) از ادامه مصرف
   مواد خود داری و در طول درمان اعتیاد صرفه جوئی کند اما ترجیح دارد که با ریتم
   کاهش یک چهارم مصرف در هر سه هفته جلو برود .