همدلی به این معنا است که طرف مقابل را درک کنیم بدون آن با نگاه کردن از دریچه نگاه آنها احساسات و رفتار و خواسته های آنها را قضاوت کنیم و مورد تمسخر قرار دهیم. مهمترین نتیجه ای که مال در همدلی به دنبال آن هستیم این است که فرد به این نتیجه برسد که احساسات او درک نمی شود و این بار از روی شانه های او برداشته شود.
مطالب مرتبط: تعریف کمال گرایی ؟
ما گاهی می شنویم که نوجوانان می گویند پدر مادر ما ما را درک نمی کنند و یا گاهی زوجین معتقد هستند که همسرشان آن هارا درک نمیکند و در مشکلات آن ها را ملامت میکند. همه این مشکلات برمیگردد به این که بیشتر افراد با با روش های درست همدلی آشنا نیستند و نمی دانند که باید چگونه آن را به دستی انجام دهند. امروز ما در سایت روانکده قصد داریم که به روش های همدلی و راه های تقویت آن بپردازیم و بگوییم که در دنیای روان درمانی امروزی چه نقش و جایگاهی دارد. اگر شما همه این دسته از موضوعات علاقه مند هستید با ما همراه باشید زیرا اطمینان داشته باشید برای شما مفید خواهد بود.
همدلی به معنای پاسخ به حالت های عاطفی فرد با حالت های عا طافی مشابه است. در این حالت فرد تلاش میکند که بدون اینکه آن را قضاوت کند آن را درک کند در این حالت حتی ممکن است که فرد مخالف باشد ولی بازم بدون اینکه جهت گیری باشد گوش فرا دهد و صرفا سعی میکند که احساسات ازطرف مقابل را درک کند
تعاریف مختلف همدلی:
- از دریچه چشم مخاطب به مسئله نگاه کردن.
- خودمان را جای طرف مقابل بگذاریم.
- همان گونه که او حس میکند، حس کنیم.
- به یک درک مشترک رسیدن.
- فراگیری نحوه درک احساسات دیگران.
- درک زندگی دیگران، حتی زمانی که در آن شرایط قرار نداریم.
بدون همدلی، ارتباط می تواند مملو از سوء تفاهم باشد و همدلی یک توانایی اساسی انسان برای درک و احساس احساسات دیگران است. این یکی از اجزای مهم روابط اجتماعی است، زیرا به ما امکان می دهد با دیگران در سطح عمیق تری ارتباط برقرار کنیم و به نیازهای عاطفی آنها پاسخ مناسب دهیم. در روانشناسی، همدلی به عنوان توانایی تشخیص و به اشتراک گذاشتن احساسات و دیدگاه های دیگران تعریف می شود. این مقاله به بررسی همدلی در روانشناسی، از جمله تعریف، رشد، انواع و اهمیت آن در تعاملات اجتماعی می پردازد.
بیشتر بخوانید:
انواع اهمال کاری
تعریف همدلی در روانشناسی
همدلی یک ساختار روانشناختی پیچیده است که به طرق مختلف تعریف شده است. در روانشناسی، همدلی به ظرفیت درک و به اشتراک گذاشتن احساسات، افکار و رفتارهای دیگران اشاره دارد. همدلی شامل دو جزء مهم است: همدلی عاطفی و همدلی شناختی.
همدلی عاطفی پاسخ عاطفی به احساسات دیگران است. این توانایی احساس آنچه که شخص دیگر احساس می کند، تجربه احساسات او و پاسخ دادن با احساسات مناسب است. به عنوان مثال، اگر کسی که به او اهمیت می دهید ناراحت است، ممکن است شما نیز غمگین یا ناراحت شوید.
همدلی شناختی توانایی درک دیدگاه و احساسات دیگران است. این توانایی این است که خود را به جای دیگران بگذاریم و تصور کنیم که او چه احساسی دارد. این شامل وقت گذاشتن برای درک و قدردانی از دیدگاه طرف مقابل است، که می تواند کار دشواری باشد، به خصوص زمانی که شما تجربیات مشابهی را به اشتراک نمی گذارید.
مطالعات نشان داده اند که نوزادان قادر به نشان دادن اشکال اولیه همدلی هستند. به عنوان مثال، نوزادان تازه متولد شده می توانند حالات چهره را تقلید کنند و تا 6 ماهگی، نوزادان می توانند حالات عاطفی دیگران را تشخیص دهند و به آنها پاسخ دهند. همانطور که کودکان رشد می کنند و رشد می کنند، همدلی آنها بیشتر می شود و یاد می گیرند که به حالت های عاطفی مختلف واکنش مناسب نشان دهند.
دیدگاهتان را بنویسید