چند راه برای برقراری تعادل بین زندگی و کار

*با سلام خدمت سایت پربار آقای روانشناس *
همسر بنده با توجه به دوران کودکیه متشنژ ک از جرو بحث و دعوای پدر و مادر به بالای راه پله های پشت بوم فرار و برای رهایی از این رفتار ناهنجار والدین بهترین راه رو خودکشی می‌دیده وپس از جان بدر بردن از این دوران و سنین داخل دهه دوم زندگی بهترین راه رو برای دوری از این شرایط ک استمراری چند دهه ای داشت رو ازداوج ميبينه ک متأسّفانه این ازدواج با تمامه مشکلات و برآورده نشدن خواسته‌ های عاطفی و جنسی ثمره ای هولناکی براش داشت ک با تمام ناسازگاریای روزگار ی بچه مریض براش به ارمغان داشت ک تنها دعای جگر سوزی ک علیرغم میل باطنی ای ک ی مادر میتونه داشته باشه مرگ و آرامش جیگر گوشه خودش بود ک با رخ دادن این اتفاق و تمام حالی ک ی مادر تازه داغ فرزند دیده با این سن کم و حمایت نشدن از سمت خانواده و مشکلات زندگی مشترک تصمیم به بهتر شدن شرایط برای خودش میکنه و کمر همت میبنده و روی پای خودش می‌ایسته با تموم اذیت شدن از طرف خانواده همسر و درک و حمایت نشدن از طرف خانواده سختی های این مسیر صعب‌العبور رو تنهایی تحمل و برای خودش در حد توان ی زندگی ایده آل بدون کمک از کسی میسازه و بعد از جدایی از زندگی اول ده دوازده سال تنها بدون فکر تجدید فراش با خانواده گذر عمر میکرده ،بعد از آشنایی با هم شور زندگی دوباره با تموم حسابی ک سرشار از هیجان و خوشی های پیاپی همراه بود بعد از این چند سال برای تشکیل و پاگرفتن زندگی مشترک بین ما با تمام آشفتگی و فراری بودن من از زندگی اول خودم ک احتیاج به آرامشی عمیق داشتم ک کنارش بهش رسیده بودم وعده هایی برای تشکیل زندگی میداد ک برام مهم نبود چون ی زندگی کارمندی با تمام شرایط مناسب برای استارت ی زندگی دوباره رو درجا داشتم اولش حسی بهش نداشتم تنها جذابیتی ک برام داشت آرامشی بود ک کنارش پیدا کرده بودم و کم‌کم وابستگی دو طرفه و علاقه و دوست داشتن بینمون شکل گرفت و ب مرور من متعجب از حس عشقی ک نسبت بهش داشتم و بیشترم میشد دائما متوجه رفتارایی ازش شدم ک خودش هم کاملأ نارازی از این حرکات و رفتاراش بود ک هنگام تنهایی هامون با خودش صحیت می‌کرد حتی بعضی وقتایی ک کنارمم بود ب خیال اینکه متوجه نمیشم انگار ک با یکی تو درون خودش صحبت میکرد و تو تنهایی خودش قشنگ حسش میکرد حتی باهاش رابطه عاطفی و جنسی ام میذاشت، ی وقتایی ک ب پنجره با تمام شوق خیره میشد حضورشو حس میکرد و حتی باهاش شام نهار می‌خورد یا چیزایی ک دوست داشت رو ب اون میگفت ،و هر چی بهش اصرار میکردم ک باهام راحت باش یا جدا از نسبت زن و شوهری اول باهام رفیق باش ولی این حس راحتی و اعتماد رو نسبت بهم پیدا نکرد و ب مشگل خوردیم حالا بعد از چند ماه جدایی با دوست داشتن عجیبی ک نسبت بهش پیدا کردم و مخالفت های خانواده و زمین و زمان روزگار دوباره مارو کنار هم قرار داده، حالا جدا از این طومار نویسی و توضیح دادن فول اچ دی ک دادم تشخیص و نظر شما نسبت به این بیماری مثبت یا ماجرا چیز دیگس.
لطف شما پایدار سپاس