یک مطالعه جدید نشان داد که 30 درصد از شرکت کنندگان صحبت با آواتار واقعیت مجازی را به گفتگوی حضوری با یک درمانگر ترجیح می دهند. این یافته ها می تواند راه را برای تبدیل درمان واقعیت مجازی به یک عمل اصلی هموار کند.
تکنیک درمانی ممکن است برای افرادی مفید باشد که ممکن است از درمان اجتناب کنند زیرا بیش از حد شخصی یا تهاجمی به نظر می رسد. بازی های ویدیویی، شبیه سازی پرواز و پیش بینی آب و هوا از کاربرد های شناخته شده واقعیت مجازی هستند. توانایی ایجاد و تعامل در دنیای مجازی می تواند ابزار مفید و سرگرم کننده ای باشد. یک مطالعه جدید توسط محققان استرالیایی نشان داد که واقعیت مجازی ممکن است در حوزه سلامت روان نیز مفید باشد.
این مطالعه که در ژورنال Frontiers in Virtual Reality منتشر شد، نشان داد که وقتی شرکت کنندگان در مورد مسائل شخصی با آواتار واقعیت مجازی (VR) بحث می کردند، 30 درصد از آن ها صحبت کردن با آواتار را به صحبت رو در رو با یک شخص ترجیح می دادند. کارشناسان می گویند: این یافته ها می تواند راه جدیدی برای تفکر در مورد تجربه درمانی بگشاید و روشی برای دسترسی به افرادی ایجاد کند که در مورد صحبت با یک درمانگر مردد هستند.
پنجاه و دو دانشجوی کارشناسی روانشناسی در دانشگاه ادیت کوان استرالیا در این مطالعه شرکت کردند. سن آن ها بین 18 تا 53 سال بود. شرکت کنندگان با ارائه اطلاعات جمعیت شناختی و همچنین دو تجربه منفی و دو تجربه مثبت در زندگی خود شروع کردند. سپس آن ها به صورت جداگانه با یک مصاحبه گر جفت شدند تا دو بار جداگانه «مکالمه ای برای آشنایی» داشته باشند.
مرحله بعدی مطالعه شامل مصاحبه کنندگانی بود که از دانش آموزان درباره تجربیات مثبت و منفی زندگی شان که قبل از شروع جلسات مطالعه به اشتراک می گذاشتند، سوال می کردند. مکالمات هم رو در رو بود و هم با آواتاری که از مصاحبه کننده الگوبرداری شده بود و حرکاتی شبیه به زندگی را تقلید می کرد. برای سکانس های واقعیت مجازی، دانش آموزان یک صفحه نمایش روی سر می پوشیدند و با آواتار صحبت می کردند که توسط شخص دیگری با استفاده از ضبط حرکت صورت و بدن کار می کرد.
پس از بحث ها، از شرکت کنندگان خواسته شد تا تجربیات خود را در مورد مکالمات حضوری در مقابل صحبت با آواتار ارزیابی کنند. در میان سوالات، از آن ها خواسته شد رتبه بندی کنند که کدام روش لذت بخش تر است، کدام روش مکالمه راحت تر است، کدام روش ناهنجار تر است و چه زمانی راحت ترین روش برای خود بودن است. در حالی که بیشتر شرکت کنندگان صحبت رو در رو را لذت بخش تر ارزیابی کردند، تعداد دانش آموزانی که تعاملات واقعیت مجازی را ترجیح می دادند، جالب بود.
یک یافته برجسته این بود که حدود 30٪ از شرکت کنندگان اظهار داشتند که احساس راحتی بیشتری در مورد افشای تجربیات منفی در واقعیت مجازی دارند، که نشان می دهد پتانسیل زیادی برای استفاده از این نوع فناوری در محیط های درمانی در آینده وجود دارد.
شین راجرز، دکترا، محقق و مدرس دانشگاه ادیت کوان توضیح می دهد: این مطالعه محدودیت هایی داشت. این یک جلسه درمانی واقعی نبود، بنابراین دشوار است که بدانیم آیا بیمار در طول یک جلسه طولانی مدت تعامل کافی از طرف آواتار را تجربه خواهد کرد یا خیر. حجم نمونه نیز کوچک بود و امکان حضور طیف وسیع و متنوعی از شرکت کنندگان را نداشت. با این حال، نتایج ممکن است به افرادی که از این نوع درمان سود می برند، امیدوار کند.
بیشتر بخوانید:
نحوه برخورد با یک مادر بد
درمان با واقعیت مجازی چیست؟
همه گیری COVID-19 امکان رزرو نوبت درمان مجازی را ارائه کرده است. بیماران می توانند با کلیک ماوس وارد جلسه درمانی خود شوند. اما دنیای واقعیت مجازی بعد دیگری را برای آن به ارمغان می آورد. درمانگر به جای تعامل رو در رو با یک مراجعه کننده، در واقعیت مجازی (از طریق یک نمایشگر روی سر، در یک محیط مجازی) با مراجعه کننده ارتباط برقرار می کند، جایی که درمانگر با یک آواتار نشان داده می شود. درمانگر در حال کنترل است.
این تکنیک به نوعی اضافه کردن یک واسطه به معادله جلسه درمانی است و برای برخی افراد، این دقیقا همان چیزی است که آن را بسیار جذاب می کند. دیوید ا. مریل، MD، PHD می گوید:«کسی که آسیب دیده یا بسیار مضطرب است ممکن است احساس راحتی نکند. آن ها ممکن است از درمان اجتناب کنند زیرا نزدیک بودن و صمیمی بودن با مشاور آن ها را می هراساند.»
توجه به این نکته مهم است که هنوز به یک درمانگر برای کار با آواتار نیاز است. بنابراین، بیماران همچنان با یک درمانگر تعامل خواهند داشت، اما در دنیای مجازی با نسخه مجازی درمانگر
واقعیت مجازی یک رسانه اثبات شده است که مردم در تعدادی از صنایع از آن استفاده می کنند؛ اما آیا هنگام افشای عمیق ترین احساسات خود، به دنبال آن ارتباط شخصی که مردم اغلب از یک درمانگر می خواهند، جلسات مجازی درمانی کافی است؟ تکامل فوق العاده سریع فناوری و نیاز روزافزون به دسترسی به متخصصان سلامت روان ممکن است آن را به گزینه ای سودمند تبدیل کند.
پیش بینی می شود که طی 5 تا 10 سال آینده، درمان واقعیت مجازی به یک گزینه معمولی اضافی برای افراد تبدیل خواهد شد که به عنوان جایگزینی برای سایر روش های تعامل (مانند چهره به چهره، تلفن، چت متنی) باشد. دکتر راجرز اشاره می کند که انعطاف پذیری این گزینه و حتی افزودن قابلیت توسعه و ایجاد پس زمینه برای محیط آواتار، مانند ساحل، می تواند این گزینه را به یک گزینه مورد توجه تبدیل کند.
دکتر راجرز در پایان می گوید: «پیام اصلی این مطالعه این است که فناوری به نقطه ای تکامل یافته است که امکان برقراری تعاملات اجتماعی در واقعیت مجازی وجود دارد که بسیار شبیه به تعاملات رو در رو طبیعی است.»
سلام و درود بی پایان(زیر دلم که خالی بشه حالم بد میشه)
اولین بار داخل تاب بازی حالم بد میشد وقتی شهربازی رفتم و داخل کشتی(بالا و پایین) سوارشدم به اندازه ای بهم فشار اومد که احساس کردم قلبم داره میترکه و بعد ها برای اولین بار سوار هواپیما که شدم دوباره حالم بد شد دیگه حتی استرس سوار شدن توی آسانسور رو هم دارم، احساس ترس اولیه ندارم ولی زیر پام که خالی میشه کنترل خودم رو از دست میدم و بشدت به قلب و مغزم فشار وارد میشه. احساس می کنم دارم منزوی میشم رو خیلی از تصمیمات و رفتارهای زندگیم تاثیر گذاشته.
سلام من از چیزهایب که حفره مانند وسوراخهای ریز مشبک وپرززاد درکنارهم باشن خیلی حالم بدمیشه میلینم وبعدش عصبی میشم وباید تف کنم تاآروم بشم ابن مشکل سالهاست بامنه..