بیش فعالی حالتی از فعال بودن غیر عادی یا غیر طبیعی است. مدیریت آن برای افرادی که در اطراف فرد بیش فعال هستند، مانند معلمان، کارفرمایان و والدین، اغلب دشوار است. اگر بیش فعالی دارید، ممکن است به دلیل وضعیت خود و نحوه واکنش مردم به آن، مضطرب یا افسرده شوید.
ویژگی های رایج بیش فعالی عبارتند از:
- حرکت ثابت
- رفتار خشونت آمیز
- رفتار تکانشی
- به راحتی منحرف شدن
اگر در تلاش برای ثابت ماندن یا تمرکز هستید، ممکن است در نتیجه مشکلات دیگری ایجاد کنید. به عنوان مثال، ممکن است:
- منجر به مشکلات در مدرسه یا کار شود.
- تیرگی روابط با دوستان و خانواده
- منجر به تصادفات و جراحات می شود.
- خطر سوء مصرف الکل و مواد مخدر را افزایش می دهد.
بیش فعالی اغلب نشانه یک وضعیت سلامت روانی یا جسمی است. یکی از شرایط اصلی مرتبط با بیش فعالی، اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) است.ADHD باعث می شود بیش فعال، بی توجه و تکانشی شوید. معمولا در سنین پایین تشخیص داده می شود. اگرچه، برخی از افراد ممکن است در بزرگسالی تشخیص داده شوند.
بیش فعالی قابل درمان است. برای بهترین نتایج، تشخیص زود هنگام و درمان مهم است.
فهرست مطالب
علت بیش فعالی چیست؟
بیش فعالی می تواند ناشی از شرایط روحی یا جسمی باشد. به عنوان مثال، شرایطی که بر سیستم عصبی یا تیروئید شما تاثیر می گذارد ممکن است به آن کمک کند.
شایع ترین علل بیش فعالی عبارتند از:
- پرکاری تیروئید
- اختلالات مغزی
- اختلالات سیستم عصبی
- اختلالات روانی
- استفاده از دارو های محرک، مانند کوکائین یا متامفتامین (مث)
عوارض بیش فعالی
ADHD درمان نشده می تواند منجر به چندین عارضه روحی و جسمی شود، از جمله:
- عزت نفس ضعیف
- حوادث و جراحات
- سوء مصرف مواد
- رفتار بزهکارانه یا پرخطر
- مشکل در تعامل با همسالان، مشکلات رابطه
- اضافه وزن و اختلالات خوردن
- مشکلات خواب
بیش از دو سوم افراد مبتلا به ADHD حداقل یک بیماری دیگر همزیستی دارند که گاهی اوقات تشخیص علائم آن از علائم ADHD دشوار است.
نشانه های بیش فعالی چیست؟
کودکان مبتلا به بیش فعالی ممکن است در مدرسه مشکل تمرکز داشته باشند. آن ها همچنین ممکن است رفتار های تکانشی نشان دهند، مانند:
- خارج از نوبت صحبت کردن
- محو کردن چیز ها
- ضربه زدن به دانش آموزان دیگر
- مشکل ماندن در صندلی خود
بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی ممکن است تجربه کنند:
- بازه توجه کوتاه
- مشکل در تمرکز در محل کار
- مشکل در به خاطر سپردن اسامی، اعداد یا تکه های اطلاعات
- اگر از تجربه بیش فعالی مضطرب هستید، ممکن است دچار اضطراب یا افسردگی شوید.
در بسیاری از موارد، بزرگسالانی که بیش فعالی را تجربه می کنند، علائم آن را در کودکی نشان می دهند.
بیشتر بخوانید:
انواع رویکرد روانشناسی
مطالب مرتبط: اختلال شخصیت چیست؟
چگونه بیش فعالی تشخیص داده می شود؟
اگر شما یا فرزند تان بیش فعالی را تجربه می کنید، با یک مشاور در این زمینه صحبت کنید. مشاور در مورد علائم، از جمله زمانی که شروع شد، سوال خواهد کرد. آن ها در مورد تغییرات اخیر در سلامت کلی شما و دارو هایی که ممکن است مصرف کنید می پرسند.
پاسخ به این سوالات به مشاور شما کمک می کند تا نوع بیش فعالی را که شما تجربه می کنید، تعیین کند. این به آن ها کمک می کند تا یاد بگیرند که آیا بیش فعالی ناشی از یک بیماری جدید یا موجود یا یک عارضه جانبی دارو است.
مشاور شما همچنین ممکن است یک نمونه خون یا ادرار برای بررسی سطح هورمون شما بگیرد. این به آن ها کمک می کند تا متوجه شوند که آیا شما عدم تعادل هورمونی دارید. به عنوان مثال، عدم تعادل هورمون تیروئید ممکن است باعث بیش فعالی شود.
مهم است که برای درمان موثر بیماری خود، یک تشخیص مناسب دریافت کنید.
بیش فعالی و راه درمان آن
اگر مشاور فکر می کند که بیش فعالی ناشی از یک بیماری زمینه ای است، ممکن است دارو هایی را برای درمان آن عارضه تجویز کند. بیش فعالی ممکن است ناشی از یک بیماری روانی نیز باشد. در این صورت ممکن است مشاور شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد. متخصص ممکن است دارو، درمان یا هر دو را تجویز کند.
- درمان شناختی رفتاری (CBT) و گفتار درمانی اغلب برای درمان بیش فعالی استفاده می شود. هدف CBT تغییر الگو های تفکر و رفتار شماست.
- گفتار درمانی شامل بحث در مورد علائم خود با یک درمانگر است. درمانگر می تواند به شما کمک کند تا استراتژی هایی برای مقابله با بیش فعالی و کاهش اثرات آن ایجاد کنید.
ممکن است نیاز به مصرف دارو هایی برای کمک به کنترل بیش فعالی داشته باشید. این دارو ها ممکن است برای کودکان یا بزرگسالان تجویز شود. آن ها در افراد مبتلا به ADHD اثر آرام بخش دارند.
دارو های مورد استفاده برای درمان بیش فعالی عبارتند از:
- دکس متیل فنیدات (فوکالین)
- دکستروآمفتامین و آمفتامین (آدرال)
- دکستروآمفتامین (دکسدرین، دکستروستات)
- لیسدگزامفتامین (ویوانس)
- متیل فنیدات (ریتالین)
برخی از این دارو ها در صورت استفاده نادرست ممکن است باعث ایجاد عادت شوند. پزشک یا متخصص سلامت روان شما مصرف داروی شما را کنترل می کند. همچنین ممکن است پزشک به شما توصیه کند که از محرک هایی که ممکن است علائم را تحریک کنند اجتناب کنید. برای مثال، ممکن است شما را تشویق کنند که از کافئین و نیکوتین خودداری کنید.
اگر بیش فعالی درمان نشود، ممکن است کار، تحصیل و روابط شخصی شما را مختل کند. ممکن است نشانه یک بیماری زمینه ای باشد که نیاز به درمان دارد. درمان می تواند به شما در مدیریت بیش فعالی و محدود کردن اثرات آن بر زندگی شما کمک کند.
سخن آخر
اگر شک دارید که شما یا فرزند تان بیش فعالی دارید، با مشاور خود صحبت کنید. بسته به علت زمینه ای، آن ها ممکن است دارو، درمان یا هر دو را توصیه کنند. آن ها همچنین ممکن است شما را برای مراقبت به یک متخصص ارجاع دهند.
آیا شما یا از آشنایانتان کسی به بیش فعالی مبتلا است؟ چگونه آن را درمان کرده اند؟ می توانید تجربیات یا سوالات خود را در کامنت ها با ما در میان بگذارید.
باعرض سلام از دولت محترم تقاضا دارم دست قاچاق فروش کوتاه کنه وبه غیراز تریاک اگر کسی مواد دیگه مصرف کرد مجازات سخت براش درنظر بگیرند
خیلی عالی بود ممنونم🌺🌹
سلام ممنون از مطلب جامعتون
خیلی مطالب خوبی دارید
دوره جامع ای است. صرفا فقط چند جمله انگیزشی نیست. و راهکار نشون میده به ادم برای مشکل کمبود عزت نفس مان.
من واقعا به این دوره نیازمندم من بخاطر همین نه نمیتونم بگم دو تا زن طلاق دادم فقط فقطبخاطر اینکه به هیچ کس نه نمیتونم بگم خانمم حق داشت که رفت مثلا برنامه ریزی میکرد من از سرکار بیام بریم جایی ولی من بخاطر همکارم بهم رو زده بود جاش موندم ونرفتم خونه این یکیش بود هزار تا مثل همین کار خودم گیرم پول قرض میدم به رفیقام