ترس از پله ها یا شیب ها و پله ها که به آن bathmophobia گفته می شود. Bathmophobia ترس شدید از سراشیبی یا پله است. این یک فوبیا خاص در نظر گرفته می شود، وضعیتی که در آن فرد از چیزی که خطری کم یا بدون خطر است، ترس غیرمنطقی دارد. ترس از افتادن از پله ها رایج است. با این حال، فردی که مبتلا به Bathmophobia است، ترسی دارد که زندگی روزمره او را مختل می کند. حتی فکر کردن به پله ها یا شیب ها ممکن است علائم فوبیا را در آن ها ایجاد کند.
Bathmophobia هم در کودکان و هم در بزرگسالان قابل مشاهده است. همچنین در میان حیوانات، به ویژه حیوانات خانگی، نسبتا رایج است. سگ هایی که به عنوان حیوانات خدماتی آموزش دیده اند ممکن است به دلیل ترس از پله ها طرد شوند
فهرست مطالب
علائم Bathmophobia یا ترس از شیب ها
Bathmophobia، مانند سایر فوبیا ها، ممکن است باعث شود که فرد در مواجهه با هدف ترس خود، یکی یا همه علائم زیر را تجربه کند:
- اضطراب، به ویژه در هنگام برخورد با پله ها یا شیب ها
- درد قفسه سینه
- احساس می کنند که در خطر هستند.
- افزایش ضربان قلب
- نگرانی غیر منطقی در مورد مواجهه با پله ها یا شیب ها
- عرق کردن یا تکان دادن
- تنگی نفس
- حالت تهوع
علائم Bathmophobia می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. به عنوان مثال، در حالی که برخی افراد ممکن است از انواع پله ها بترسند، افراد دیگر ممکن است فقط از پله های بزرگ یا پله های بتنی بترسند.
ممکن است فرد مبتلا به Bathmophobia نتواند در مورد هر نوع پله یا سراشیبی صحبت کند یا حتی تصاویر یا فیلم هایی از پله ها یا شیب ها را بدون احساس اضطراب ببیند. افراد مبتلا به فوبیای خاص اغلب از رفتار اجتنابی استفاده می کنند تا مطمئن شوند که با منبع ترس خود در تماس نیستند.
برای مثال، ممکن است مسیری کاملا متفاوت برای کار انتخاب کنید تا از استفاده (یا حتی دیدن) از پلکان یا بالا و پایین رفتن از یک شیب اجتناب کنید. ممکن است فرد مبتلا به Bathmophobia از رفتن به مکان های جدید بترسد، بدون این که بداند آیا با پله ها یا شیب ها تماس خواهد گرفت.
تشخیص Bathmophobia یا ترس از شیب ها
راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) معیار های زیر را مشخص می کند که باید در بیمار وجود داشته باشد تا پزشک یا متخصص سلامت روان بتواند فوبیای خاص را تشخیص دهد:
- ترس غیرمنطقی: ترس یک فرد باید متناسب با خطری باشد که موضوع ترس او ایجاد می کند. برای تشخیص فوبیا، فرد باید هنگام مواجهه با منبع ترس خود، اضطراب شدید و بیش از حد را تجربه کند.
- ترس زندگی روزمره را مختل می کند: فوبیا زندگی افراد را محدود می کند، از جمله کار، روابط، سرگرمی ها و موارد دیگر.
- این ترس حداقل شش ماه طول کشیده است: Bathmophobia، مانند سایر فوبیا ها، معمولا در کودکان یا بزرگسالان تشخیص داده نمی شود، مگر این که بیش از شش ماه ادامه داشته باشد.
علل Bathmophobia ترس از شیب ها
Bathmophobia، مانند سایر فوبیا ها، ممکن است ناشی از عوامل مختلفی باشد. کسی که تجربه منفی اولیه از پله ها یا تپه های شیب دار را داشته است یا تجربه منفی دیگران را تماشا کرده است، ممکن است به Bathmophobia مبتلا شود. ممکن است فرد مبتلا به فوبیا این رفتار را از شخص دیگری آموخته باشد. به عنوان مثال، کودکی که توسط والدینی با Bathmophobia بزرگ شده است، ممکن است به این بیماری نیز مبتلا شود.
البته، همه کسانی که تجربه منفی در ارتباط با پله ها یا شیب ها دارند، به Bathmophobia مبتلا نمی شوند. احتمالا تعدادی از عوامل موثر در فوبیای یک فرد، از جمله ژنتیک وجود دارد. اگر فردی در خانواده شما فوبیا یا نوع دیگری از اختلال اضطرابی داشته باشد، ممکن است احتمال ابتلا به فوبیا بیشتر باشد.
بیشتر بخوانید:
انواع رویکرد روانشناسی
درمان Bathmophobia یا ترس از شیب ها
مانند سایر فوبیا ها، Bathmophobia ممکن است با درمان یا دارو درمان شود. اگر پزشک تشخیص دهد که علائم شما ناشی از Bathmophobia است، احتمالا درمان شناختی رفتاری (CBT) دریافت خواهید کرد.
هدف CBT این است که به شما کمک کند افکار و رفتار های ترسناک خود را با جایگزین های منطقی تر جایگزین کنید. به شما تمرینات تمدد اعصاب آموزش داده می شود که به شما کمک می کند آرام بمانید، و ممکن است به آرامی از طریق فرآیندی به نام حساسیت زدایی سیستماتیک با موضوع ترس خود آشنا شوید.
انتخاب مشاوری که به او اعتماد دارید، یکی از اجزای ضروری برای مقابله با ترس است. مواجهه درمانی نوع دیگری از درمان است که ممکن است به شما کمک کند ترس از پله ها یا شیب ها را بهتر مدیریت کرده یا حتی بر آن غلبه کنید.
مواجهه درمانی مشابه حساسیت زدایی سیستمیک زمانی است که یک مشاور با شما همکاری می کند تا به تدریج با موضوع ترس خود روبرو شوید. بسته به شدت فوبیای یک فرد، مشاور ممکن است با بالا آوردن پله ها یا شیب ها در مکالمه یا نشان دادن تصویری از پله ها یا شیب ها به بیمار شروع کند. آن ها به بیمار کمک می کنند تا با استفاده از مکانیسم های مقابله ای سالم، اضطراب ناشی از آن را مدیریت کند. هدف این است که با گذشت زمان، ترس بیمار کم تر مخل باشد.
در برخی موارد مشاور ممکن است علاوه بر درمان، دارو ها را نیز پیشنهاد کند. دارو های ضد افسردگی مانند مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) گاهی برای افراد مبتلا به فوبیا تجویز می شود.
SSRI ها با افزایش سطح سروتونین در بدن کار می کنند که باعث تقویت احساس خوب و تنظیم خلق و خو می شود. نمونه هایی از SSRI ها عبارتند از Celexa (سیتالوپرام)، Lexapro (اسکیتالوپرام)، و Prozac (فلوکستین).
از طرف دیگر، مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs) ممکن است توصیه شود. SNRI ها سروتونین و نوراپی نفرین را در بدن تنظیم می کنند که می تواند به کاهش احساس اضطراب کمک کند. سیمبالتا (دولوکستین) و افکسور (ونلافاکسین) نمونه هایی از SNRI ها هستند.
در برخی موارد، پزشک ممکن است بنزودیازپین ها را تجویز کند. آن ها یک اثر آرام بخش ایجاد می کنند و ممکن است در صورتی که فرد اضطراب شدیدی را در نتیجه فوبیای خود تجربه کند کمک کند. بنزودیازپین ها پتانسیل وابستگی دارند، اما فقط برای مصرف کوتاه مدت زیر نظر پزشک توصیه می شوند.
ایول 😍😍😍
مقاله کامل و جامعی بود ممنون از شما
سلام من دانشجوی ارشد روانشناسی هستم در حال حاضر.البته من میخوام تا مقطع دکتری ادامه بدم. ایا میتونم عضو بشم؟البته رشته کارشناسی من مغایر با این رشته هست.