هیپومانیا و شیدایی دوره هایی از رفتار بیش از حد فعال و هیجان انگیز هستند که می‌توانند تاثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره شما داشته باشند. هیپومانیا یک نسخه خفیف تر از شیدایی است که برای یک دوره کوتاه (معمولا چند روز) طول می کشد. شیدایی شکل شدید تری است که برای مدت طولانی تری (یک هفته یا بیشتر) طول می کشد.
ممکن است به خودی خود یا به عنوان بخشی از برخی مشکلات سلامت روان از جمله اختلال دو قطبی، اختلال افسردگی فصلی، روان پریشی پس از زایمان یا اختلال اسکیزوافکتیو، هیپومانیا و یا شیدایی داشته باشید. برخی افراد هیپومانیا و شیدایی را لذت بخش می دانند یا ممکن است آن ها را بسیار ناراحت کننده یا ناخوشایند بیابید.
هیپومانیا چند روز طول می کشد و نسبت به شیدایی قابل کنترل تر است. هنوز هم می تواند تاثیر مخربی در زندگی شما داشته باشد و افراد ممکن است متوجه تغییر در خلق و خو و رفتار شما شوند. اما معمولا می توانید به فعالیت های روزانه تان ادامه دهید، بدون این که این فعالیت ها به شدت تحت تاثیر قرار گیرند.
مطالب مرتبط: اختلال دو قطبی چیست؟
فهرست مطالب
علائم هیپومانیا چگونه هستند؟
علائم هیپومانیا می تواند شامل موارد زیر باشد:
- شاد، سرخوش یا احساس خوشبختی داشته باشید.
- خیلی هیجان زده، مثل این که نمی توانید به اندازه کافی سریع کلمات خود را بیان کنید.
- تحریک پذیر و آشفته
- افزایش انرژی جنسی
- به راحتی حواس تان پرت می شود، مثل این که افکار تان در حال مسابقه هستند، یا نمی توانید تمرکز کنید.
رفتار شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- فعال تر از حد معمول بودن
- زیاد صحبت کردن یا خیلی سریع صحبت کردن
- بسیار دوستانه بودن
- خیلی کم خوابیدن
- خرج کردن بیش از حد پول
- از دست دادن بازداری های اجتماعی یا ریسک کردن
اختلال مانیا یا شیدایی چیست؟
شیدایی یک هفته یا بیشتر طول می کشد و تاثیر منفی شدیدی بر توانایی شما برای انجام فعالیت های روزمره معمولی شما می گذارد اغلب این فعالیت ها را مختل می کند یا به طور کامل متوقف می کند. شیدایی شدید بسیار جدی است و اغلب نیاز به درمان در بیمارستان دارد.
علائم شیدایی می تواند شامل هر یک از علائم هیپومانیا ذکر شده در بالا باشد و همچنین می تواند شامل موارد زیر باشد:
- شاد، سرخوش یا احساس خوشبختی
- به طور غیرقابل کنترلی هیجان زده هستید، مثل این که نمی توانید کلمات خود را به اندازه کافی سریع بیان کنید.
- تحریک پذیر و آشفته
- افزایش انرژی جنسی
- به راحتی حواس تان پرت می شود، مثل این که افکار تان در حال مسابقه هستند، یا نمی توانید تمرکز کنید.
- بسیار مطمئن یا ماجراجو
- مثل این که شما غیرقابل لمس هستید یا نمی توانید آسیبی به شما وارد شود
- مثل این که می توانید وظایف فیزیکی و ذهنی را بهتر از حد معمول انجام دهید.
- مثل این که چیز هایی را می فهمید، می بینید یا می شنوید که دیگران نمی توانند.
رفتار شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- فعال تر از حد معمول بودن
- زیاد صحبت کردن، خیلی سریع صحبت کردن یا بی معنی بودن برای دیگران
- بسیار دوستانه بودن
- گفتن یا انجام کار هایی که نامناسب و خارج از شخصیت است.
- خیلی کم می خوابید یا اصلا نمی خوابید.
- بی ادب یا پرخاشگر بودن
- سوء استفاده از مواد مخدر یا الکل
- خرج کردن بیش از حد پول یا به روشی که برای شما غیرعادی است.
- از دست دادن بازداری های اجتماعی
- خطرات جدی با ایمنی خود
تفاوت مانیا و هیپومانیا در چیست؟
شیدایی و هیپومانیا از نظر مدت، شدت و اختلال عملکردی متفاوت هستند:
بیشتر بخوانید:
انواع رویکرد روانشناسی
- مدت زمان: در شیدایی، خلق و خوی افزایش یافته یا تحریک پذیر حداقل یک هفته طول می کشد. در هیپومانیا، علائم حداقل 4 روز طول می کشد.
- شدت: در شیدایی علائم شدید و در هیپومانیا خفیف تا متوسط است.
شیدایی یک حالت خلقی است، نه یک وضعیت پزشکی. این دوره ای از خلق و خوی دائما بالا، گسترده یا تحریک پذیر است که حداقل یک هفته طول می کشد. در برخی موارد، می تواند آن قدر شدید شود که باعث ایجاد تفکر هذیانی و مشکلات قابل توجهی در عملکرد در موقعیت های اجتماعی یا فعالیت های روزانه شود.
از سوی دیگر، هیپومانیا را می توان به عنوان شکل خفیف تری از شیدایی تعریف کرد. این یک دوره خلق و خوی دائما بالا، گسترده یا تحریک پذیر است که حداقل چهار روز و تا یک هفته طول می کشد.
همان علائم شیدایی را دارد. با این حال، به جای شدید بودن، به اندازه کافی خفیف است که فرد معمولا می تواند در فعالیت های روزانه به طور طبیعی عمل کند.
درمان بیماری هیپومانیا چگونه است؟
حتی در غیاب روان پریشی و خلق و خوی شدیدا اغراق آمیز مرتبط با شیدایی، هیپومانیا می تواند عواقب طولانی مدت جدی داشته باشد. برای مثال، بیش جنس گرایی می تواند منجر به خراب شدن روابط و عفونت های مقاربتی (STIs) شود. هزینه های بی ملاحظه می تواند منجر به مشکلات مالی شدید شود و رفتار نامناسب می تواند باعث از دست دادن شغل یا دوری از عزیزان تان شود.
استفاده از دارو هایی به نام تثبیت کننده های خلقی رایج ترین و موثر ترین راه برای درمان هیپومانیا است. پزشک شما ممکن است یک یا چند مورد از موارد زیر را تجویز کند:
- دارو های ضد روان پریشی (می توانند علائم هیپومانیا را تا زمانی که لیتیوم یا والپروئیک اسید تاثیر کامل ندهند کاهش دهند)
- بنزودیازپین ها (دارو های ضد اضطراب)
- لیتیوم (تثبیت کننده خلق و خو با اثرات ضد افسردگی)
- والپروئیک اسید (ضد تشنج)
علاوه بر این، رویکرد های کل نگر و تغییرات سبک زندگی وجود دارد که می تواند به موارد زیر کمک کند:
- اجتناب از محرک هایی که می توانند به عنوان محرک عمل کنند، مانند کافئین، شکر و صحنه های اجتماعی پر سر و صدا و شلوغ
- ورزش روزانه
- هر شب هفت تا هشت ساعت بخوابید
- خوردن منظم وعده های غذایی
مطالب مرتبط: طول عمر بیماران دو قطبی چقدر است؟
هیپومانیا و ازدواج آیا ممکن است؟
شما می توانید با شریکی که به اختلال دو قطبی مبتلاست، کاملا یک رابطه سالم و شاد داشته باشید. این وضعیت ممکن است جنبه های مثبت و چالش برانگیز را برای رابطه به همراه داشته باشد، اما شما می توانید برای حمایت از شریک زندگی خود و کمک به او در مدیریت علائم خود اقداماتی انجام دهید.
دیدگاهتان را بنویسید